Kent u Roger Decock?

Iets meer dan een week geleden waren wij in het prachtige Belgische plaatsje Eeklo. In de plaatselijke sporthal werd op zaterdag 14 mei een wielren- en voetbalbeurs gehouden. Met, zoals gebruikelijk, veel te veel boeken waren wij aanwezig op deze beurs. We hadden de boeken nog maar net uitgestald of het eerste boek werd al verkocht aan een Belgische dame. Met haar vrolijke lach vroeg zij of wij uit Nederland kwamen. Het antwoord maakte haar nog enthousiaster en al roepend, dat ze zo terug zou komen snelde ze weg.

Enkele minuten later stond ze weer aan onze tafel met in haar handen een prachtig boek over Roger Decock. “Kijk”, zegt ze, “dat heb ik geschreven en ik zou het prettig vinden als u dat wilt verkopen voor mij in Nederland”.
ik blader het vluchtig boek door en komt tot de conclusie dat het een zeer mooi samengesteld boek is. Maar de naam Roger Decock zegt mij eigenlijk niets. Toch besluit ik enkele boeken van haar te kopen voor de webshop. De dame reageert wederom zeer enthousiast en haalt direct twee exemplaren.

Rond het middaguur keert de dame weer terug en vraagt of we de boeken nog gesigneerd willen hebben. Mijn antwoord daarop is ja en ze neemt de boeken mee om 5 minuten later terug te keren met de van handtekeningen voorziene boeken. Er staan twee handtekeningen in: één van de schrijfster én één van Roger Decock. Is hij dan in levende lijve aanwezig?

Nog geen 2 minuten later komt er een goed uitziende, in een prachtig pak gestoken, oudere man op mij af en geeft mij spontaan een hand. Ik bedenk me snel dat dit wel eens Roger Decock zou kunnen zijn. Hij geeft direct aan dat hij al 89 is. Ik complimenteer hem dat hij er nog zeer goed uitziet. Na een kort gesprek vraag ik of ik met hem op de foto mag. Hierop reageert hij zeer enthousiast en pakt me vast. Al snel worden er door meerdere mensen foto’s gemaakt. Er ontstaat een rij met oudere mannen die allemaal met Roger op de foto willen. Is deze man dan zo beroemd? Waarom ken ik hem dan niet?

Bij thuiskomst doe ik kort wat onderzoek en tot mijn verbazing kom ik erachter dat Roger Decock het leven van Wim van Est heeft gered. U weet wel die wielrenner die begin jaren 50 beroemd werd omdat hij als eerste Nederlander de gele trui droeg en omdat hij een ravijn indook. Deze “val van de eeuw” werd gadegeslagen door Roger Decock. Als enige zag hij Wim van Est vallen en verdwijnen in de diepte. Hierop hield hij de volgerskaravaan aan en vervolgens begon de zoektocht naar Wim van Est. Iedereen kent de beelden wel die daarna werden gemaakt.

In België kent iedereen Roger Decock, ook omdat hij de Ronde van Vlaanderen won. In Nederland zullen de echte wielerliefhebbers hem misschien wel kennen, maar de meeste sportliefhebbers kennen hem nog niet.

Het was een bijzondere dag met een bijzondere ontmoeting.